Yunus Emre Sözleri

Hani bizden öğüt alan?
Kalmadı dünyaya gelen.
Gece gündüz tâat kılan.
Ol Sırat’ı geçti gider.

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır.
Ve hayatta en büyük hata, kendini hatasız sanmaktır.

Gezdim Halep ile Şam’ı eyledim ilim talep.
Meğer ilim bir hiçmiş illâ edep, illâ edep.

Cümleler doğrudur sen doğru isen, doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

Dil söyler kulak dinler, kalp söyler kâinat dinler.

Bölüşürsek tok oluruz, bölünürsek yok oluruz.

Ey sözlerin aslın bilen, gel, de bu söz nerden gelir?
Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir.

Bilmeyen ne bilsin bizi, bilenlere selam olsun.

Kim umar senden vefayı, yalan dünya değil misin?

Zulüm ile abad olanın akıbeti bedbah olur.

Az söz erin yüküdür, çok söz hayvan yüküdür.

Ağla gözüm ağla, gülmezem gayrı,
Gönül dosta gider, gelmezem gayrı.

Kişi neyi sever ise, dilinde sözü o olur.

Bu Yunus’un gördüğünü,
Eğer Zühre göre idi.
Çalgıyı elden bırakıp,
Unutur idi sâzını.

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme.
Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme.

Cana cefa kıl ya vefa
Kahrın da hoş, lütfun da hoş,
Ya derd gönder ya deva,
Kahrın da hoş, lütfun da hoş.

Ne varlığa sevinirim,
Ne yokluğa yerinirim,
Aşkın ile avunurum,
Bana seni gerek seni.

Kırma dostun kalbini
Onaracak ustası yok.
Soldurma gönül çiçeğini
Sulamaya ibrik yok.