Hz. Mevlâna – Bulmamıştır Kimse Altından Değer Şiiri
Ey oğul zincir kırıp hür ol yeter!
Bulmamıştır kimse altından değer.
Bir deniz dökmüş olursan testine,
Kısmetinden başka rızk almaz yine!
Aç gözün doymaz ki hiç göz testisi,
Kanaatkarin ise sedefidir incisi.
Aşkının uğrunda yırtsan gömleği,
Hırsta kalmaz bil ki gönlün isteği.
Şâd olup kal! Hoştur sevdamız, aşkımız.
Derde dermân, senle bitmiş kaygımız!
Hem azâmet, kibrimiz, nâmusumuz;
Sensin Eflâtun’u Calinus’umuz.
Toprak insan, aşkla göklerden geçer,
Aşk yüzünden, Tûr ki coşmuş raks eder.
Tûr’a baskın aşktı, elbet aşktı nur.
Düştü Musa, mest olup geçti Tûr.
Bak, dudak olsaydı sırrın sahibi
Sırrı biz söyler dururduk ney gibi
Öz dilinden ayrı kalmış kimseler,
Yüz lisan, yüz nağme bilse de susar!
Soldu gül, bağlar perişan, bağ bozuk.
Sustu bülbül, inleyiş bitmiş yazık.
Cümle mâşuktur ve âşık örtüsü,
Canlı canandır ve âşıktır ölü.
Aşkta, sabrı bulmamış sersem kişi,
Bir kanatsız kuştur artık, vâh işi!
Yarimin nuru bende rehber olmadan
İlk ve son bilmem, çekilmiş ortada.
Öyleler var dille “İnşaallah” demez,
Kalbe yerleşmiş, duyulsun istemez.
Kudreti Hak’tan alır almaz ilâç,
Kudret-i Hak, ilâcın olmuş mizâç.
Aşk-ı Mecnûn neyse, ney neşretmede,
Kanla dolmuş yol nedir, bahsetmede.
Söyleyen dil varsa tâliptir kulak,
Ancak âşık, akla sırdaş oldu bak.
Dinle neyden, bak neler söyler durur,
Dertlerinden ayrılıktan dem vurur.
İstiyor aşk, cümle söz olsun ayan,
Ayna vazgeçmez ki resmi sunmadan.
Vermemiş can aynamız hiç yansıma.
Her taraf is, pasla dolmuş baksana.
Hz. Mevlâna (k.s)
Hz. Mevlâna – Bulmamıştır Kimse Altından Değer Şiiri
Mevlâna Şiirleri, Mevlâna Celâleddin (k.s)
