Şems-i Tebrizî Hazretleri ve Ateist Adam
Şems-i Tebrizi Hazretleri’ne bir gün kendini çok bilmiş zanneden bir şahıs gelir. Bakar ki Şems Hazretleri kerpiçlerle bir şeyler yapmaktadır. Ev gibi, Küçük bir kulübe gibi bir şeyler yapmaktadır. Bir müddet Hazreti seyreder, Şems Hazretleri geldiğinin farkında değildir gelenin. Çünkü işine ibadet aşkıyla sarılmış, hem zikri hafiyle meşgul olmaktadır.
Gelen, aksırarak geldiğini haber verir. Hazret kolunun altından şöyle bir bakar, gelenin halinden ne olduğunu az çok çıkartır ve der ki; “Efendi, öksürükten sonra hamd etki, verene şükrünü eda etmiş olasın.”
“İnanmıyorum ki” der, adam. Şems Hazretleri şaşırı ve “Nasıl yani” der. “Ne var ya canım, yani inanmıyorum ki” der. “Ben sana sormaya geldim” diye ısrar eder gelen. Şems Hazretleri şaşırır, elindeki işi bırakır “Hayırdır, ne sorusu” der.
“Benim sana üç sorum olacak. Bu soruları cevaplamanı istiyorum. Beni sana gönderenler, senin bu konuda ehil olduğunu söylediler. Bakalım cevaplayabilecek misin?”
Şems-i Tebrizi Hazretleri şaşırmıştır ama hazırlıklıdır da. Çünkü hep böyle şeyler olur, her dönemde. “İyi sor bakalım” der.
“Yahu Allah var, var, var diyorsunuz. Hani? Bi gösterin de inanalım?”
Hazreti Şems hafifçe tebessüm eder ve “Diğer sorunu sor bakalım” der.
“Madem ahiret var, madem herkes yaptığının cezasını ahirette çekecek, e o zaman bırakın dünyada herkes istediği gibi yaşasın efem. Niye müdahale ediyorsunuz, niye?” deyince, Hazreti Şems-i Tebrizi tekrar susar bir müddet ve “Diğer sorunu sor bakalım” der.
Gelen, şöyle biraz durulur, düşünür ve üçüncü soruyu şöyle sorar:
“Şeytanın ateşten yaratıldığını söylüyorsunuz. Peki onun cehennemlik olduğunu da söylüyorsunuz siz. Ateş ateşi yakar mı? Nasıl? Bak nasıl şaşırdın. Hadi cevap ver bakalım?” diye de ısrar eder.
Hazreti Şems, karşısındakinin koyu, katı bir inkarcı olduğunu fark etmiştir. Yine tebessüm eder ve az önce uğraştığı kerpiçlerden birini alır ve adamın kafasına yallah boca eder. Adam:
“Anam, anam, kafam, ne yaptın, başım, başım, imdat, can kurtaran yok mu? adama kastediyorlar, cana kastediyorlar…” diye feryat figan bağırmaya başlar. Hemen etraftan yetişirler. Apar topar adamı alırlar. Haydi bakalım devrin kadısına…
Kadının huzuruna gelince. Bir tarafta Hazreti Şems-i Tebrizi, bi tarafta da bizim bu inkarcı…
Adam: “Efendim, bu benim başıma kerpiçle vurdu. Başımı yardı. Başım çatlayacak gibi ağrıyor. Ah ah ah…” diye şikayetini belirtir. Kadı, Şems Hazretleri’ne döner; “Niye vurdunuz bunun başına durup dururken” diye sorgular. Tebessüm eder Üstad; “Ben sorularına cevap verdim; vurmadım ki” der.
“Ne!? anlamadım. Nasıl sorularıma cevap verdin canım. Böyle mi cevap verilir?”
Kadı müdahale eder; “dur bakalım, dur. Ne sordun ve nasıl cevap verdi?”
Hazreti Şems der ki; “Bu diyor ki – haşa ve sümme haşa – Allah yoktur. Şimdi başının ağrıdığını söylüyor.” “Evet, başım ağrıyor” diye müdahale eder bizimki. “E o zaman başının ağrısını bana göstersin, ben de ona Allah’ı göstereceğim.”
“!?!?!?!?”
“Efem, ikinci soru olarak; «bana herkes madem ahirette cezasını çekecek, bırakın canı istediği gibi yaşasın» diye sordu, söyledi. Benim canım da bunun kafasına kerpiç vurmak istedi. Kalkıp vurdum kafasına. Madem ahirette ceza çekeceğiz, şimdi beni niye sorguluyorsunuz da benden şikayetçi oluyor.” der.
Kadı tebessüm etmeye başlar, bizimki iyice zıvanadan çıkmıştır.
Hazreti Şems; “Üçüncü kez de dedi ki «Şeytan ateşten yaratılmıştır. Ateş, ateşi yakar mı?» Ben de o sorusuna cevap verdim: İnsan da topraktan yaratılmıştır. Toprak, toprağa zarar verir mi? Vurduğum şey kerpiçti. Madem öyle niye canının yandığını söylüyor.”
Kadı, Hazreti Şems’teki bu kıvrak zekaya ve göstermiş olduğu bu güzel alicenap harekete bahtiyar olur. Çünkü bir sergerdeye verilebilecek en güzel cevapları vermiştir. Adama döner:
“Sorduğun sorulara hem zahirde uygulamalı olarak, hem de batında teorik olarak cevap vermiş. Bunda şikayetçi olacak bir şey yok.” deyivermiş.
Bizim ki “Ama benim başım ağrıyor, canım yandı..” demeye devam ederken; “atan bunu dışarıya” der, Kadı.
Şems-i Tebrizî Hazretleri ve Ateist Adamın Sorusu
Kıssadan Hisse
Şems-i Tebrizî
